AANGESPOELDE KOMMA

Door Sandra Heerma van Voss, NRC Handelsblad 27-12-04

Fotograaf Jannie Regnerus (1971) is een geboren en getogen Frie- zin, maar door verre reizen en verblijven in onder meer Japan en Mongolië heeft ze zich inmiddels tot wereldburger omgevormd. Haar beeldtaal ontstijgt ook met gemak nationale grenzen. Regnerus on- derzoekt de natuur, of preciezer, de poëtica van de natuur. We zien een sombere, Hollandse kustlijn. Grijze lucht, grijze zee, grijs strand. Flauwtjes klotsende golven duwen hoopjes zwart afval het land op: zeesterren en wier, maar ook een pen, haarband, bril- lenkoker. En komma's: drie dikbuikige exemplaren van papier-maché staan fier tussen het vuil. De foto heet Ingrediënts for a poem. Op een tweede foto met deze titel staan de komma's op een veld voor een grijzige bosrand, waar de zon net met één scherpe snee van licht zijn opgang aankondigt.

Nog zo'n mooie vondst is Bubbles: hier staat Regnerus zelf in een zwarte jurk in een door hoge bomen afgekleed meer. Het water raakt tot boven haar knieën, ze kijkt van ons afgewend naar het oplichtende midden. Achter haar drijven grote bubbels op het water, die uit de bomen lijken te zijn gevallen - deels is dit een echt natuurverschijnsel, dat optreedt na zware regenval, maar hier zijn er vrolijke bellenblaasbubbels aan toegevoegd. Regnerus eert wat ze om zich heen ziet, maar manipuleert het ook graag een beetje. Op het kleurige zelfportret Sketch wijst ze met twee hoog geheven armen de gangen van straaljagers boven haar na - of misschien dirigeert ze ze wel. Op de tentoonstelling bij Ellen de Bruijne Projects zijn ook twee filmpjes te zien. In Water written secrets schildert Regnerus met een emmer water en een kwast woorden op een zonnig Hollands plattelandsweggetje. Haar lange haren en rokje wapperen in de wind. De woorden zijn net niet te lezen; een paar lettercombinaties verraden dat ze in het Engels geschreven zijn. Het zijn Regnerus 'best bewaarde geheimen', meldt een toelichting; ze verdampen nog geen minuut nadat ze ze aan de wereld heeft prijsgegeven. Het is een intrigerend idee, en het is mooi in beeld gebracht: Regnerus is zelfs op de rug gezien een mooie, ranke vrouw, weggetje en gras en lucht omlijsten haar kleurig, het 16mm filmpje flitst gezellig krakerig voort. Maar er gebeurt te weinig. Na een tijdje wordt het lieflijke beeld gesmoord door het ronken van de filmprojector. In Fall volgt de camera herfstblaadjes die door een snel stromende rivier buitelen. In het echt is zo'n schouwspel erg prettig en dit filmpje roept die sensatie wel op, maar vervangt hem niet en voegt er ook niets aan toe. Als filmmaker overtuigt Regnerus dus (nog) niet echt, maar als fotograaf des te meer. Wie bedenkt dat deze tentoonstelling slechts de oogst van het afgelopen jaar is, wordt heel benieuwd naar wat ze in de toekomst nog gaat doen.